اگر خواہی حیات اندر خطر زی
اقبال لاہوری
غزالی با غزالی دردِ دل گفت
ازین پس در حرم گیرم کنامی
بصحرا صید بندان در کمین اند
بکامِ آہوان صبحی نہ شامی
امان از فتنۂ صیاد خواہم
دلی زِ اندیشہ ہا آزاد خواہم
رفیقش گفت اے یارِ خرد مند
اگر خواہی حیات اندر خطر زی
دما دم خویشتن را بر فسان زن
ز تیغِ پاک گوہر تیز تر زی
خطر تاب و توان را امتحان است
عیارِ ممکناتِ جسم و جان است
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ترجمہ
محمد یعقوب آسی
دو ہرناں دیاں گلاں سنیاں، اک دوجے نوں آکھے
ڈیرہ لاواں جا کعبے وچ، خوف خطر نہیں جتھے
جنگل صحرا تاڑ شکاری پھاہیاں لائی بیٹھے
سانوں شام سویرے بھاجڑ، گھاء دا ککھ نہ لبھے
ہن تے چتر شکاریاں کولوں جا کدھرے لُک جاواں
دل وچ ڈر نہ ہووے کوئی سوکھیاں ہوون ساہواں
بیلی اس نوں آکھن لگا، چنگا ایں یار، سیانا
جیندے جی حیاتی اندر دھُڑکو نہیں اُو جانا
ہر دم لازم گھس وٹی تے اپنا آپ گھسانا
تیکھا ہو تلواروں ودھ کے سُکھ جے تینوں بھانا
دھُڑکو دی آزمائش سانوں بخشے تاب توانی
دھُڑکو دَسے کیہڑا کنا تگڑا جیندے جانی
۔21 ۔ جولائی 2015ء
No comments:
Post a Comment