پنجابی: قطعات، بولیاں، گیت، وغیرہ

پنجابی:  قطعات، بولیاں، گیت،  وغیرہ

بولیاں

۔۲۔دسمبر ۲۰۱۵ء

ویکھیں منہ چ نہ پے جان چھالے، نی تتا تتا گُڑ کھائیں ناں

مینوں چِیڑھ بنا دے چاچا، چمبیڑنی میں تیرے پت نوں

نی تینوں آکھیا سی لسی لے کے آئیں جے رَوہ دا سواد لینا ای

تیری ماں نے لسی نہیں دتی، وے راتیں ساڈی مَجھ نہیں ملی

۔۱۰۔اگست ۲۰۱۶ء

کاہنوں سجناں نوں اینویں آزمایا، اک نواں روگ لا لیا

تیری خیر ہووے ای، بھل جانیا، شالا ساڈی لوڑ نہ پوی

۔۱۰۔ستمبر ۲۰۱۶ء

ہل واہندیاں ویکھ تے تینوں، میں لیرو لیر ہوئی

بے بے گندلاں دا ساگ پکایا، وے مکھنی میں آپ بن گئی

مینوں چھڈ گئے سجن پیارے، ربا! میں غریب ہو گیا

میری ماں سکھنی مُڑ آئی، میں دنیا نوں کیہ کرنا

مُنڈا مر گیا پھاہیا لے کے، ماں جدوں مُڑی سَکھنی

مَجھ بہہ گئی کھال وچ تیری، نی، ساڈا تے نکال سُکیا

ساتھوں کھال ٹپیا نہیں جانا، وے پَٹھیاں دی پَنڈ چُک کے

سُن چوڑیاں دا چھن چھن کارا، چِڑیاں نوں چُپ لگ گئی

پار پِنڈ چوں پروہنے آونے، نی! مائیں مینوں ساہ چڑھیا

انگ ساک ملاپاں نال سارے، وچھُنیاں دی تھاں کوئی نہ

مُنڈا کمیاں دا ساک نوں آیا، چوہدری دی پگ ڈِگ پئی

جدوں کھڑ کھڑ ہسدا اے بابا، ایہ گبھرو جوان لگدا

تیرے ہتھ رنگلا کھمب آیا، نیل چڑی جِند ہار گئی

۔۱۸۔مئی ۲۰۱۷ء

ہُن ساہ نال ساہ نہیں اُو رَلدا،  تے نہیں سی ایہ پِینگ جھُوٹنی

بھٹھہ سجناں نے کچا پٹیا، تے کندھاں کوٹھے ساڈے ڈھہہ گئے

مھاڑے مونہے سیں نہ لہنی اے ماجھی، تَے یار مھاڑا بولے ہندکو

۔۲۱۔مئی ۲۰۱۷ء

اک جھُوٹا لے کے ہف گیوں، ساہ ہن کتوں منگ لے

ساہ ہووے نہ ہلاریاں جوگا، تے مَوت نوں نہ ہاکاں مارئیے

۔۱۵۔اکتوبر ۲۰۱۷ء

چالاں چلیاں چرن وِسراماں، چھنداں سانوں رول چھڈیا

رات ٹپ گئی ہو گئی سرگھی، اکھیاں چ نیند کوئی ناں

یار ٹر گیا مار کے بولی، ہورناں نوں کیہ آکھئے

کدی گولیا نہ دُنیا دا کہنا، اک تیری گل مار گئی

نہیں اکو جیہیاں ہتھ دیاں انگلاں ، ویکھ بیٹھے اسیں بھَن کے

۔۱۴۔نومبر ۲۰۱۷ء

مُنڈا نس گیا مار کے جھاتی جھَکدا اے گل کردا

اجیہا پیار نے پڑھنے پایا، اَکھراں دی سُدھ نہ رہی

ہُن بھر پیا لمے ہوکے، ویکھ لے چوپال اُجڑی

تینوں آکھیا سی پاویں نہ کھلارا، وے پھر نہیں توں سانبھ سکنا

۔۱۵۔دسمبر ۲۰۱۷ء

ہَڈ بھور کے مٹی کر دیندے ۔۔۔ دُکھ ڈھِڈوں جمّیاں دے

۔۱۶۔جولائی ۲۰۱۸ء

یار نس گیا نہر تے بلا کے، رُڑھ پُڑھ جانا چندرا

۔۱۷۔جولائی ۲۰۱۸ء

جیہڑا جانْدا ای نہیں سجناپا ۔۔ اوہنوں دَسّو کیہ آکھئے

۔۲۱۔اکتوبر ۲۰۱۸ء

جَٹ چھابے وِچ ہتھ پیا مارے ، اکھراں نوں چھَڈ چھُڈ کے

۔۴۔ستمبر ۲۰۱۹ء

اَسیں بال پَنے دے بُڈھڑے، گھَٹّے چ جوانی رُل گئی

ماہیا

سڑے ہٹ پنساری دا

دارو جتھے نہیں لبھدا، میں درداں ماری دا

۔۲۵۔جنوری ۲۰۱۷ء

ٹپا

بھل جانا ایڈی وڈی گل نہیں، چاچا

کسے ہور نوں نہ ایہ دَس بہیں، چاچا

اینویں بنے گا تماشا 

سارے جگ لئی ہاسا

گل کیتی آ تے ہُن پکا رہیں، چاچا

بھل جانا ایڈی وڈی گل نہیں، چاچا

۔۲۲۔فروری ۲۰۱۸ء

چوبرگہ

جیندیاں دے میل بھائیا، چنگے بھانویں ماڑے

میلا اے حیاتی والا، گِنویں دیہاڑے

چنگا سنگ اوہی جیہڑا کالجا نہ ساڑے

جیندیاں دے میل بھائیا، چنگے بھانویں ماڑے

۔۶۔اگست ۲۰۱۸ء

بارھیں برسیں

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے

کھٹ کے لیاندیاں جوکاں

اوے

سجناں نے بہتا لُٹیا

سانوں تھوڑا لُٹیا لوکاں

سجناں نے بہتا لُٹیا

۔۱۲۔مارچ ۲۰۱۸ء

بارھیں برسیں

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے

کھٹ کے لیاندی گاچی

اوے

کڈی سوہنی جوڑی پھبدی

شالا جیون چاچا، چاچی

کڈی سوہنی جوڑی پھبدی

۔۱۹۔مارچ ۲۰۱۸ء

بارھیں برسیں

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے

کھٹ کے لیاندے لوٹے

اوے

انکھاں نے سانوں ماریا

ہوئے کھا کھا لوکی موٹے

انکھاں نے سانوں ماریا

۔۱۹۔مارچ ۲۰۱۸ء

بارھیں برسیں

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے

کھٹ کے لیاندے چھولے

اوے

بیلیاں چ بولدا پھرے

ٹپے، ماہئے تے ڈھولے

بیلیاں چ بولدا پھرے

۔۲۵۔ستمبر ۲۰۱۸ء

غزل: شکوہء روز و شبِ تلخ بھی کرنے نہ دیا

غزل

شکوہءِ روز و شبِ تلخ بھی کرنے نہ دیا

مجھ کو اک شخص نے نظروں سے اترنے نہ دیا

آنکھ بھرتی ہی نہ تھی، اُس کے رُخِ سادہ سے

اِس لئے بھی تو اسے میں نے سنورنے نہ دیا

لذتیں ہجرِ مسلسل کی بھی کچھ ہوتی ہیں

اور کچھ اُس کی محبت نے بھی مرنے نہ دیا

وقت کے ساتھ کچھ انگور لگا تھا آنے

اپنے پیاروں نے مگر زخم کو بھرنے نہ دیا

اے انا! تیرے لئے درد جہاں بھر کے سہے

ہاں، مگر خود کو بلندی سے اترنے نہ دیا

شہر والو کوئی مجھ جیسا بھی تنہا ہو گا!

جس کی خود داری نے اظہار بھی کرنے نہ دیا

۔۱۶۔اپریل ۲۰۱۷ء

غزل: کچھ نہ بولیں یار، پواڑا مچے گا

غزل

کچھ نہ بولیں یار، پواڑا مچے گا

ہار کسے نہیں مننی گوگا مچے گا

بکل مار کے بیٹھے نوں کیوں چھیڑدے او

بکل کھلی تے پھر ہاسا مچے گا

اسیں جے تیلی جنی گل تے ہسے وی

تیرے دل وچ ڈر دا دیوا مچے گا

بکل والا چور بھجایاں بھجنا نہیں

اینویں چار چوفیرے رولا مچے گا

ویکھ، چواتی نہ لا، آپ وی سڑ جاسیں

بھانبڑ تیرے وسوں بوہتا مچے گا

ساری عمر دا کتیا مٹی ہو جانا

سکی لکڑ چرخہ، ڈاہڈا مچے گا

آسی تیرا کہیا کسے نوں پچنا نہیں

آل دوالے چیک چہاڑا مچے گا

۔۶۔فروری ۲۰۱۷ء

ما حالِ دلِ خویش نہفتیم و نگفتیم (چندر بھان برہمن)۔ ترجمہ

فارسی توں پنجابی وچ ترجمہ

چندر بھان برہمن

ما حالِ دلِ خویش نہفتیم و نگفتیم

شب تا سحر از درد نخفتیم و نگفتیم

با رشتہء مژگان ہمہ شب دانہء اشکی

از غیر نہان داشتہ سفتیم و نگفتیم

در راہِ محبت بہ خیالِ قدمِ او

ہر مرحلہ را با مژہ رُفتیم و نگفتیم

در سینہء خود رازِ غمِ عشق برہمنؔ

چو غنچہ بہ صد پردہ نہفتیم و نگفتیم

۔۔۔

ترجمہ

محمد یعقوب آسی

دل تے بیتی لوکاں کولوں اسیں لکائی، دَسی نہیں

رات وہانی پیڑان اندر، نیند نہ آئی، دَسی نہیں

سب توں اوہلے بیٹھ پروئی مالا ہنجوں لالاں دی

پلک پلک دی سوئی بنائی کیویں لنگھائی، دَسی نہیں

پیار دے راہ وچہ یار دا خبرے کیہڑی جائی پیر پوے

ہر جا پھیری جھاڑو پلکاں بنھ بنائی، دَسی نہیں

وختاں دے نال دل پھلواڑی عشق دے گھاء لکوئے نیں

ڈوڈِیاں وانگوں سو سو پرتیں پیڑ لکائی دَسی نہیں

سوموار: ۲۵؍ مئی ۲۰۱۵ء

چنین کشتہءِ حسرتِ کیستم من (بیدل دہلوی)۔ ترجمہ

مرزا عبدالقادر بیدلؔ دہلوی

چنین کشتہءِ حسرتِ کیستم من

کہ چون آتش از سوختن زیستم من

اگر فانیم چیست این شورِ ہستی

وگر باقیم از چہ فانیستم من

نہ شادم، نہ محزون، نہ خاکم، نہ گردون

نہ لفظم، نہ مضمون، چہ معنیستم من

ترجمہ

محمد یعقوب آسی

پیا کس دی چاہت چ ایناں کٹھیواں

ایہ جیون ہے بھانبڑ، میں جیکن سَڑِیواں

جے میں کجھ نہیں تاں ایہ رَولا اے کِس دا

جے ہاں کجھ تے پھر کس طرح میں نہ تھیواں

نہ خوش میں نہ دکھی نہ امبر نہ مٹی

نہ اکھر نہ قصہ، تے کیکن پڑھیواں

۔۲۵۔مئی ۲۰۱۵ء۔

غزل: کانٹے اسی کے توڑئیے، نشتر میں ڈھالئے

غزل

کانٹے اسی کے توڑئیے، نشتر میں ڈھالئے

خونِ رگِ گلاب سے خوشبو نکالئے

حیراں تو اس لئے ہوں، مرے کس گناہ پر

نفرت نے دل میں آپ کے ڈیرے جما لئے

طاقت کے بل پہ آپ کی شہرت بہت ہوئی

کمزریوں کو میری بھی، لیجے اچھالئے

مجھ پر تو میری جان بھی بوجھل ہے ان دنوں

تحفے دئے تھے آپ نے جو سب سنبھالئے

دل بجھ گیا تو آنکھیں بھی روشن نہیں رہیں

اب تو غموں کی آنچ پہ کچھ اشک ڈھالئے

اس بھول پن پہ آپ کے، آسیؔ جی کیا کہیں

یاروں کے اعتماد پہ دشمن گنوا لئے

محمد یعقوب آسیؔ

اتوار ۲۱؍ جون ۲۰۱۵ء

صورت نہ پرستم من، بت خانہ شکستم من (اقبال)۔ترجمہ

فارسی غزل 

علامہ اقبال

صورت نہ پرستم من بت خانہ شکستم من

آن سیلِ سبک سیرم ہر بند گسستم من

در بود و بنودِ من اندیشہ گمانہا داشت

از عشق ہویدا شد این نکتہ کہ ہستم من

در دَیر نیازِ من، در کعبہ نمازِ من

زنّار بدوشم من، تسبیح بدستم من

سرمایۂ دردِ تو غارت نتوان کردن

اشکی کہ زِ دل خیزد، در دیدہ شکستم من

فرزانہ بہ گفتارم، دیوانہ بہ کردارم

از بادۂ شوقِ تو ہشیارم و مستم من

۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پیامِ مشرق

پنجابی ترجمہ

محمد یعقوب آسی

میں صورت چھڈی پوجنی، بت خانہ دتا بھَنّ

میں کانگ چڑھے دریا دی، جس روڑھے سارے بَنھ

مت وجی سوچیں ڈبیاں، کیہ میرا ہون نہ ہون

مینوں عشق سیانے دسیا، اوئے اپنے ہون نوں مَنّ

کدے جا بتاں نوں پوجیا، کدے کعبے پڑھی نماز

کدے گلمے جنجو پا لیا، کدے تسبیح ونوں وَنّ

تیری پیڑ کمائی عشق دی، میں کیویں گواواں دس

جیہڑے اتھر دل چوں پنگرے، اوہ نیناں دے لئی دھَنّ

میں پھردا وانگ سودائیاں، میری عقل بھری گفتار

تیرے پیار سکھائیاں مستیاں، تیری پریت چکائے کَنّ

 ۔۔۔ منگل ۲۱؍ جولائی ۲۰۱۵ء

اگر خواہی حیات اندر خطر زی (اقبال)۔ ترجمہ

اگر خواہی حیات اندر خطر زی

اقبال لاہوری

غزالی با غزالی دردِ دل گفت

ازین پس در حرم گیرم کنامی

بصحرا صید بندان در کمین اند

بکامِ آہوان صبحی نہ شامی

امان از فتنۂ صیاد خواہم

دلی زِ اندیشہ ہا آزاد خواہم

رفیقش گفت اے یارِ خرد مند

اگر خواہی حیات اندر خطر زی

دما دم خویشتن را بر فسان زن

ز تیغِ پاک گوہر تیز تر زی

خطر تاب و توان را امتحان است

عیارِ ممکناتِ جسم و جان است

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

ترجمہ

محمد یعقوب آسی

دو ہرناں دیاں گلاں سنیاں، اک دوجے نوں آکھے

ڈیرہ لاواں جا کعبے وچ، خوف خطر نہیں جتھے

جنگل صحرا تاڑ شکاری پھاہیاں لائی بیٹھے 

سانوں شام سویرے بھاجڑ، گھاء دا ککھ نہ لبھے

ہن تے چتر شکاریاں کولوں جا کدھرے لُک جاواں

دل وچ ڈر نہ ہووے کوئی سوکھیاں ہوون ساہواں

بیلی اس نوں آکھن لگا، چنگا ایں یار، سیانا

جیندے جی حیاتی اندر دھُڑکو نہیں اُو جانا

ہر دم لازم گھس وٹی تے اپنا آپ گھسانا

تیکھا ہو تلواروں ودھ کے سُکھ جے تینوں بھانا

دھُڑکو دی آزمائش سانوں بخشے تاب توانی

دھُڑکو دَسے کیہڑا کنا تگڑا جیندے جانی

۔21 ۔ جولائی 2015ء

اگنیا سونیا کی (پوربی گیت)۔

اگنیا سونیا کی

(پوربی گیت، جناب مشتاق عاجزؔ کی نذر)

اَگَنیا سَوَنیا کی

برہن کے چِت کو جلاوَے

اَرے کون بُجھاوَے

منوا کو

برہا کی لپک جھُلساوَے

اَرے کون بجھاوَے

موہے سمجھ ناہیں آوَے

نَینَن کی جوڑی

لیکھَن پھوڑی

چھم چھم نِیر بہاوَے

سپنا ساجن کا

سنگ نِیرَن کے ڈھَل جاوَے

اَرے برہن کو سمجھاوَے

چین ناہیں پاوَے

تو جَل جَل جاوَے

لپکن برہا کی

اک نِیر کا موتی ٹپکے

اِک لامبو سا بھڑکاوَے

اَگَنیا سَوَنیا کی

برہن کے چِت کو جلاوَے

۔۱۶۔فروری ۲۰۱۸ء

غزل: دردِ اظہار میں کٹ جاتی ہے

غزل

دردِ اظہار میں کٹ جاتی ہے

روح گفتار میں کٹ جاتی ہے

کون کہتا ہے کہ رفتارِ حیات

حلقۂ دار میں کٹ جاتی ہے

کام کا کام نہ کر پائیے تو

کارِ بے کار میں کٹ جاتی ہے

اے خوشا، آبلہ پا! ہر تکلیف

راہِ پرخار میں کٹ جاتی ہے

بازئ دل ہے عجب جنگ آثار

جیت بھی ہار میں کٹ جاتی ہے

شبِ فرقت کی طوالت معلوم

شوقِ دیدار میں کٹ جاتی ہے

۔۱۳۔جنوری ۲۰۱۶ء

داغِ تنہائی ۔ رہی معیری۔ پنجابی شعری ترجمہ

داغِ تنہائی

 رہیؔ  معیری

آن قدر با آتشِ دل ساختم تا سوختم

بی تو ای آرامِ جان! یا ساختم یا سوختم

سرد مہری بین کہ کس بر آتشم آبی نزد

گرچہ ہمچون برق از گرمی سراپا سوختم

سوختم اما نہ چون شمعِ طرب در بینِ جمع

لالہ ام کز داغِ تنہائی بہ صحرا سوختم

ہمچو آن شمعی کہ افروزند پیشِ آفتاب

سوختم در پیشِ مہ رویان و بی جا سوختم

سوختم از آتشِ دل درمیانِ موجِ اشک

شور بختی بین کہ در آغوشِ دریا سوختم

شمع و گل ہم ہر کدام از شعلہ ای در آتشند

درمیانِ پاکبازان من نہ تنہا سوختم

جانِ پاکِ من رہیؔ خورشیدِ عالم تاب بود

رفتم و از ماتمِ خود عالمی را سوختم

ترجمہ

محمد یعقوب آسیؔ

دل دے بھانبڑ نال بن آئی میں سارا سڑ گیا

پر، جے تیرے نال نہیں بندی، میں کلا سڑ گیا

ہائے بے درداں نے پانی دا نہ چھٹا ماریا

لشک وانگوں آودی گرمی دا مارا سڑ گیا

شمع وانگر نہ جو وچ محفل دے چانن ونڈدی

لالے وانگر میں اکلا وچ صحرا سڑ گیا

دیوے وانگوں مینوں یاراں سورج اگے بالیا

حسن والے دیکھدے رہے میں وچارا سڑ گیا

میں تے سڑیا ہنجواں وچکار دل دا ساڑیا

میری قسمت شَوہ دیاں موجاں چو گھریا سڑ گیا

شمع ہووے پھل ہووے سڑنا دونہاں دا نصیب

ایہ نہ سمجھو پارساؤ میں اکلا سڑ گیا

جند میری انج سی جیوں لشکدا سورج ساں میں

میں گیا، پر میرے سڑیاں شہر سارا سڑ گیا

۔۳۰۔اپریل ۲۰۱۶ء۔

نظم: کرمِ کتابی (اقبال)۔ پنجابی شعری ترجمہ

کرمِ کتابی

اقبال لاہوری

شنیدم شبی در کتب خانہء من

بہ پروانہ می گفت کرمِ کتابی

بہ اوراقِ سینا نشیمن گرفتم

بسی دیدم از نسخہء فاریابی

نفہمیدہ ام حکمتِ زندگی را

ہمان تیرہ روزم ز بی آفتابی

نکو گفت پروانہء نیم سوزی

کہ این نکتہ را در کتابی نیابی

تپش زندہ تر می کند زندگی را

تپش میں دہد بال و پر زندگی را

ترجمہ

محمد یعقوب آسیؔ

راتیں سنی آواز کتاب وچوں جیویں بولدا اے سہج سبھاء کوئی

سِیوی آکھدی ہئی بھمکڑے نوں نکتہ اک تے مینوں سمجھا کوئی

ابنِ سینا دے کنے میں لیکھ پڑھ لئے، فاریابی دے قول وی پھول تھکی

اے پر دِن میرے پھر وی رات ورگے، توں ای چاننا ایس تے پا کوئی

ادھا سڑیا وجود سنبھال کے تے ، سوہنی گل پروانے سمجھائی اس نوں

سِیت لیکھاں چوں کیہ پئی لبھدی ایں وچ سیک دے ڈنگ ٹپا کوئی

لے ایہ گل میری پلے بنھ کاکی، ہڈبیتی چوں ایہ میں نتاریاں نی

تاء کھاویں تے زندگی تاں پاویں، تاء لگے تے آون اُڈاریاں نی

۔ یکم مئی ۲۰۱۶ء۔

نظم: اوکھے معنے

اوکھے معنے

فلک شیر چیمہ ہوراں دے ناں

سوکھے لفظ تے اوکھے معنے، ڈوہنگیاں تیریاں گلاں

جیوں ٹبھی نہیں لاون دیندیاں شوہ دریا دیاں چھلاں

وَحدت والا کِلا پَکا، نہ اُکھڑے نہ بھجے

رسی رب دی سب توں پکی، بندہ اس نال بَجھے

سچے ہادی کڈی سوہنی تے سُچی گل دسی

حدوں اندر اندر رہنا اے، ڈھِلی رکھنی اے رسی

لَم تَکُ شَیئاً، لَم اَکُ شیئاً، انت وی اپنا فان اے

رب نے اپنا نائب کیتا، واہ مولا دی شان اے

اس دے اگے تیری بھُل چُک وڈی گل نہ کوئی

پر، جے تنگھڑ تنگھڑ بہسیں، کتے نہ تیری ڈھوئی

۔۱۷۔اگست ۲۰۱۶ء۔

غزل: عشق دی شمع اجالی رکھ

غزل

عشق دی شمع اُجالی رکھ

حسن پتنگ سوالی رکھ

ڈاہڈا لازم جیون لئی

اپنا آپ سنبھالی رکھ

کالی رات توں ڈرنا کیہ

۔”دل دا دِیوا بالی رکھ“۔

دُدھ وچ مکھی ڈِگ نہ پئے

ڈوہنے اتے جالی رکھ

مینہ نھیری دی رُت آئی

سانبھ کے کُچھ پرالی رکھ

بھانڈا ٹینڈا باہر وگا

اک ٹھُوٹھا، اک تھالی رکھ

جوگیا، اپنی آن بچا

اکھاں دے وچ لالی رکھ

آسیؔ ہن تاں چپ کر یار

اک دو یار سنبھالی رکھ

۔۲۸۔اگست ۲۰۱۶ء۔

نظم: جگراتے

جگراتے

عمر وہانی، نہ دن چڑھیا، نہ مکے جگراتے

خبرے کس نے ساڈے لیکھیں لکھ چھڈے جگراتے

توں کلا نہیں دندِیں پھَسیا، جھاتی مار چوفیرے

سارے پنڈ نوں وڈھی جاندے دھڑکو تے جگراتے

لوکی چڑھے مداریاں دے ہتھ، نچدے ڈانگوں ڈردے

ہڈاں وچوں پیڑ کیہ مکے، نہیں مکدے جگراتے

اچے محلیں پین دھمالاں کھاہدا ہضم نہ ہووے

ساڈی پانڈے آندراں وَڈھ وَڈھ کھاندے پئے جگراتے

لگدا اے جیوں پینڈے پٹے ڈوہنگیاں صدیاں والے

ہجر تیرے وچ اسیں ہنڈائے اوہ لمے جگراتے

تیریاں ٹھنڈیاں ہانواں کنے جگنو مار مکائے

چھڈ اوئے آسیؔ جھورا جھردیاں نہیں ٹلدے جگراتے

۔۱۹۔اکتوبر ۲۰۱۶ء۔

غزل: گرا تو ہوں پہ لمبے فاصلے طے کر گیا ہوں

غزل

گرا تو ہوں پہ لمبے فاصلے طے کر گیا ہوں

کہ میں ٹوٹے پروں کے زور پر اُڑتا رہا ہوں

مجھے اسلاف سے ورثے میں فتنے بھی ملے ہیں

پہ حسبِ استطاعت اِن کے آگے ڈَٹ گیا ہوں

پٹخ دیں گے زمیں پر، آج کل کی بات ہے بس

میں اپنے دوستوں پر بوجھ بنتا جا رہا ہوں

ستارے مجھ کو جلتی بجھتی آنکھیں لگ رہے ہیں

اِنہی آنکھوں سے شش پہلو جہاں کو دیکھتا ہوں

مرے اُس فعل کو وہ بزدلی گردانتا ہے

سہارا کیوں دیا دشمن کو، اب پچھتا رہا ہوں

نکلتے ہیں تڑپ کر، اشک ہوں یا لفظ، آسیؔ 

میں چشم و لب کی کم ظرفی سے تنگ آیا ہوا ہوں

۔۹۔ مئی ۲۰۱۷ء

غزل: راستہ میں بناؤں گا یارو

غزل

راستہ میں بناؤں گا یارو

تم مرے پیچھے پیچھے آ جاؤ

ساتھ چلنے کا رنگ ہو اپنا

تھام کر ہاتھ میرے ساتھ چلو

چال دیکھو کبھی ستاروں کی

حال میں اپنے یوں نہ مست رہو

یہ خموشی اگر قیامت ہے

آئنے سے مکالمہ کر لو

دوستی یہ نہیں کہ راہ براہ

وہی رسمی سوال: کیسے ہو

وقت کے ہاتھ میں طمنچہ ہے

کون جانے کہاں پہ کھیت رہو

۔ ۲۳۔ جنوری ۲۰۱۷ء

غزل: بھجدیاں نوں واہن سانواں سانویں سدھی گل اے

غزل


بھجدیاں نوں واہنْ سانواں، سانویں سدھی گل اے
نہیں جے تے نانہہ سہی، ایڈی کیہڑی گل اے

ماڑی موٹی گل اے، یا وڈی ساری گل اے
گل کریں سوچ کے، پہچان تیری، گل اے

گل کیتی کدے کدے پے جاندی گلْ وی
تیری میری گل نہیں ایہ، گل آلے دی گل اے

گلاں گلاں وچ گل کر وی تے جائی دی
بُجھ لوے کوئی تے ایہ ہور چنگی گل اے

سجناں نوں گل نہ وگاہتی کدی مارئیے
مڑ کے جے آن وجے، ہور ماڑی گل اے

ڈاہڈیاں دے نال چل جاندی ڈاہڈی گل وی
ماڑیاں نوں تھاں اتے مار جاندی گل اے

کہندے نیں سیانے پھٹ بھر جاندا ڈانگ دا
کدی نہ اوہ بھردا، جو پھٹ پاندی گل اے

آسیؔ چھڈ یار، کوئی گل کر چج دی
سِدھی جنہوں کہندا ایں، جلیبی جیہی گل اے

۔ ۱۹ فروری ۲۰۱۷ء

غزل نما ۔ ۔ ۔ کاٹ کی تلوار کی باتیں کریں

غزل نما

کاٹ کی، تلوار کی باتیں کریں

دوست ایسے پیار کی باتیں کریں

دردِ گردہ کا مجرب ہے علاج

پہلوئے دِلدار کی باتیں کریں

ہم گریباں چاک، دامن تار تار

جبہ و دستار کی باتیں کریں

چرس کے نشے میں از خود رفتگاں

طالعِ بیدار کی باتیں کریں

ہزل کہتے ہیں، بتاتے ہیں غزل

یار کس معیار کی باتیں کریں

ہاتھ حسرت گنج پر کیا پھیرنا

آؤ، زلفِ یار کی باتیں کریں

۔۹۔مئی ۲۰۱۷ء۔