غزل: بھجدیاں نوں واہن سانواں سانویں سدھی گل اے

غزل


بھجدیاں نوں واہنْ سانواں، سانویں سدھی گل اے
نہیں جے تے نانہہ سہی، ایڈی کیہڑی گل اے

ماڑی موٹی گل اے، یا وڈی ساری گل اے
گل کریں سوچ کے، پہچان تیری، گل اے

گل کیتی کدے کدے پے جاندی گلْ وی
تیری میری گل نہیں ایہ، گل آلے دی گل اے

گلاں گلاں وچ گل کر وی تے جائی دی
بُجھ لوے کوئی تے ایہ ہور چنگی گل اے

سجناں نوں گل نہ وگاہتی کدی مارئیے
مڑ کے جے آن وجے، ہور ماڑی گل اے

ڈاہڈیاں دے نال چل جاندی ڈاہڈی گل وی
ماڑیاں نوں تھاں اتے مار جاندی گل اے

کہندے نیں سیانے پھٹ بھر جاندا ڈانگ دا
کدی نہ اوہ بھردا، جو پھٹ پاندی گل اے

آسیؔ چھڈ یار، کوئی گل کر چج دی
سِدھی جنہوں کہندا ایں، جلیبی جیہی گل اے

۔ ۱۹ فروری ۲۰۱۷ء