غزل
میں جوگی خبرے کد مڑساں پھیرے توں
سن لے اج کہانی اپنی میرے توں
اپنی مورت ویکھ کے اونہاں اکھاں وچہ
میں بیگانہ ہویا چار چوفیرے توں
میریاں پلکاں تے انگیارے کنبدے نیں
اپنا دامن پچھانہہ ہٹا لے میرے توں
جو کچھ لیکھیں لکھیا ہووے ملدا اے
قسمت میری شکوہ کاہدا تیرے توں
دن دا چانن اکھاں کھلن نہیں دیندا
رات پوے تے آوے خوف ہنیرے توں
لاشاں دے بیوپاری آئے پھردے نیں
ویکھاں، کیہڑا وِکدا پہلوں میرے توں
عمر گزاری آسیؔ ایہو سوچدیاں
سچی توبہ کرساں کل سویرے توں
۔ ۲۲؍ فروری ۱۹۸۵ء
No comments:
Post a Comment