Friday, April 17, 2020

فارسی کلام

نوائے حیات


کشیدم انتظارِ یک نوایِ دلبرانہ
نشستم بر کنارِ کویِ تو روز و شبانہ
مرا دو گوش کر شد، ناشنیدہ ہیچ غوغا
نمی دانم خطابم کردہ می بودند یا نہ

نہادہ بر سرِ راہے چنان چون لاشہ ام من
نوایِ تو اگر شنوم یکی، زندہ شَوَم من
مرا صد ہا شباب آرد زِ دہنت نغمہء قم
زِ رغبت ایستم اَر چہ کشم صد ہا ستم من

۔۳۱ ۔ جنوری ۲۰۱۹ء


قطعہ


شغالے در شبِ یخ جیر می کرد
کہ بابایم شہِ شاہان بودہ
بہ وے بچگانِ او دادہ جوابے
ترا چہ کم نصیبا، ہم ترا چہ

۔۷ ۔ اپریل ۲۰۱۸ء

فردات


رسن می ساز گیسو را، بزن این دشنہء ابرو
نہم گردن، سرم می بر، گرت شوقِ شکار آمد

تا نہ ہشیار شدے نخچیرے
دام ہم رنگِ زمین آوردند

۔۹ ۔ ستمبر ۲۰۱۶ء

گاہے گاہے باز گشتِ ان صدا خواہم شنم
تا روِ آن دردِ کہنہ اندرونِ جان دَوَد

۔۱۰ ۔ مارچ ۲۰۱۷ء


قطعہ


اے کہ گرگے را شبانے ساختی
عصمتِ ما پیشِ وے انداختی
احترامِ آدمی چون یاختی
آبروئے مسندت واساختی
تختِ بلورینِ خود را تاختی
دَشنہ در حلقومِ خویش انداختی

۔ ۲۲ ۔ جنوری ۲۰۱۹ء

No comments:

Post a Comment